بررسی سنتز آزمایشگاهی گچ مقاوم در برابر آب با استفاده از افزودنی های شیمیایی و ارزیابی فنی و اقتصادی فرایند تولید

گچ یکی از قدیمی¬ترین مصالح ساختمانی شناخته شده است ولی خصوصیاتی ازجمله مقاومت مکانیکی نسبتاً ضعیف و افت خواص مکانیکی و سختی سطحی در معرض آب و رطوبت باعث شده است تا محدودیت هایی در کاربرد آن بخصوص در نماهای بیرونی و یا محیط های مرطوب وجود داشته باشد. وزن پایین تر در مقایسه باسیمان، مقاومت بالا در برابر آتش و انقباض کم ازجمله مزایای آینده ی محصولات مبتنی بر گچ هستند. این خصوصیات گچ باعث شده تا تحقیقاتی در راستای بهبود خواص مکانیکی و کنترل جذب آب بر محصولات پایه گچی انجام پذیرد. در این کار تحقیقاتی دو هدف کلی بررسی شد. هدف اول بررسی انواع افزودنی¬هایی که در منابع مطالعاتی نتیجه مطلوبی در روند بهبود خواص گچ در راستای ارتقای مقاومت در برابر رطوبت گچ داشته اند بوده است. هدف دوم که تمرکز اصلی این کار تحقیقاتی است، بررسی اثر انواع ترکیبات سلولزی مانند کربوکسی متیل سلولز، متیل سلولز، و ترکیبات نشاسته ای از منشأهای مختلف بر روی خواص مکانیکی و فیزیکی گچ بوده است. در پایان نیز فرایند تولید ملات خشک پایه گچی مقاوم در برابر رطوبت از لحاظ ملاحظات اقتصادی و قیمت تمام شده محصول نهایی مورد ارزیابی قرار گرفته است. آزمون¬های مکانیکی و فیزیکی پس از 7 روز عمل آوری آزمونه ها در شرایط محیطی (رطوبت نسبی 50%، دمای c? 23) اندازه گیری شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که ترکیب افزودنی های نشاسته سیب زمینی با درصد وزنی 0.9 و متیل سلولز با درصد وزنی 0.15 با جذب آب غوطه وری 2 ساعته حدود 9% (معادل با 44% کاهش در جذب آب 2 ساعته نسبت به نمونه شاهد با درصد جذب آب 16%) مطلوب ترین نتیجه را به همراه داشته است. در مورد آزمون قطره نیز می-توان گفت که نمونه ذکر شده با ترکیب درصد بهینه از مواد افزودنی، زمانی معادل با 45 دقیقه را به خود اختصاص داد درصورتی که زمان آزمون قطره برای نمونه شاهد حدود 27 ثانیه اندازه گیری شد.